sis

İki şehri var gecenin,
biri gözümde tütüyor,
birinin dumanı üstünde
yağmur gibi çöken siste,
bana bu uykusuzşehri niye bıraktın,
göze alamadığım bir şehrin yerine
bütün şehirlerdesin,
gece değil istediğin
hayli karanlık bakışlı bir şehrin
gözleriyle çarpışmak
hevesindesin!
Gözlerini anlıyorum
henüz
bağışlayabileceği gözleriyle çarpışmadı kimsenin;
gözlerimizi uzaklıklar değil ki yalnız
göze alamadığımız yakınlıklar da acıtır,
ve gözleri ancak gözler bağışlayabilir,
öyle acıyor ki gözlerim
kim bağışlayacak,
sis değil,
uykusuzluk değil,
iki uzak şehir gibi
ayrılıktan kavuşmuyor gözlerim:
Biri hepimizle gözgöze gibi hala uykusuz,
biri sis içinde kirpiklerine kadar açık,
bu sessizliği kim bıraktıysa, göremiyorum
konuşkan gözlerinde tek sözcük bile,
gözlerimiz birbirine değmiyor gecenin iki şehrinde


Kimsenin kimseye gözü değmiyorsa şiir niye